Σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το κοινό πλαίσιο αναφοράς για τις γλώσσες (CEFR) συντάχτηκε με το σκοπό να μπορεί να υπάρχει μία παγκόσμια κλίμακα αναφοράς όσο αναφορά το επίπεδο γνώσεων μίας ξένης γλώσσας. Παγκοσμίως πλέον χρησιμοποιείται ο χαρακτηρισμός των επιπέδων χρήσης μία γλώσσας ως εξής:
A1, A2, B1, B2, C1, C2 (Γ1, Γ2 αντίστοιχα στην ελληνική)
Έτσι γνωρίζοντας ποια είναι η αντιστοιχία του πτυχίου-στόχου με το CEFR γνωρίζει κανείς και τις αντίστοιχες γνώσεις που χρειάζονται για την απόκτηση του.
Στο ανώτερο αυτό επίπεδο υπάρχει άνεση στην ανάγνωση και κατανόηση ακαδημαϊκού υλικού υψηλού επιπέδου και στη χρήση της γλώσσας σε επίπεδο απόδοσης ίσως και πιο προχωρημένο από αυτό ενός μέσου φυσικού ομιλητή.
Άνεση στον χειρισμό των περισσοτέρων θεμάτων και καταστάσεων, ακόμη και των άγνωστων.
Η ικανότητα επίτευξης των περισσότερων στόχων και η έκφρασή τους σε μια σειρά θεμάτων.
Δυνατότητα αντιμετώπισης λίγο πιο περίπλοκων κειμένων και καταστάσεων όπως σε χώρους εργασίας, σχολείου, ταξιδίων κ.τ.λ.
Ικανότητα ενασχόλησης με απλές πληροφορίες και δυνατότητα προφορικής περιγραφής γνωστών αντικειμένων και οικείων καταστάσεων.
Βασική ικανότητα επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών με απλό τρόπο.
Ικανός Χρήστης
C1 C2
Ανεξάρτητος Χρήστης
B1 B2
Βασικός Χρήστης
Α1 Α2